Borges, Shakespeare'in kendi içinde aslında hiç kimse olmadığından bahseder. Oyunculuk kariyerinin başlamasının ardında yatan tek neden ise diğer insanların "hiç kimse" olduğunu anlamasınlar diye "başka birisiymiş gibi yapma" alışkanlığını geliştirmesidir, ona göre. Oyunculuk, kaderin Shakespeare için hazırladığı meslektir..."Sahnedekinin başka birisi olduğuna inanırmış gibi yapan bir insan topluluğunun önünde o başka birisiymiş gibi yapan oyuncu'nun mesleğini " Borges, Shakespeare'in oyun yazmaya başlamasını da bu lanetten kurtulmaya çalışmasına bağlıyor. Yeni karakterler yaratarak, değişik kişiliklere bürünüyor ve "gerçekliğin bütün yüzlerini" tüketiyordu
Oyuncu olan, hiç kimse olduğunu saklayan, her gün türlü oyunlar oynayan sadece Shakespeare midir? Her gün, her insan isteyerek ya da istemeyerek türlü oyunların bir parçası olmuyor mu? Patronlarımıza yaranmak, ebeveynlerimizi memnun etmek, arkadaşlarımızla uyum sağlamak, akrabalarımıza, komşularımıza aykırı düşmemek için ufak oyunlar oynamak zorunda kalmıyor muyuz? Ya da bazen kendimizden kaçmak, kendimizi kandırmak, olmak isteyip de olamadığımız insan olabilmek için rol yapmıyor muyuz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder