Büyüyünce Ben Anne Olacağım

                               Ceyda’ya

Ben bir zamanlar çocuk olmadım Ceyda

Bebeklerim de olmadı saçlarını tarayacak

Üstelik taranacak saçlarım yoktu

Onlar da çocukluğum gibi darmadağın ve kısacıktı

Öyle uygun görmüştü babam

Oğlan tıraşıyla dolaştım yıllarca

 Erkek Fatma derlerdi bu yüzden

Gülerek geçiştirirdim arkadaşlarımın bu şakalarını

Ben gülerek geçiştirmeyi her acıyı

İlk o yaşlarda öğrendim

Belki  saçlarım uzun olsa bunca şey gelmezdi başıma

Annem, kızım diye kucağına alır,

Saçlarımı tarar, okşar severdi beni

Severdi, değil mi Ceyda

Uçsuz bucaksız yulaf tarlalarına atmazdım o zaman kendimi

Anne diye sarılıp ağlamazdım otlara, canım her yandığında

Mutsuzluğumu koynunda büyütmez

Bu yaşta bile, anne denilince

O yeşil saçlı üvey anne gelmezdi aklıma

Ceyda’m sen benim çocukluğum, yazgımın tesellisisin

Bebeklerinin saçlarını tarayıp onlara ninniler söyledim seni uyuturken

İlk seninle gittim lunaparka, doya doya ip atladım

Koştum sokaklarda deli gibi, top oynadım

Sen büyürken ben çocuklaştım

Bu yüzden iyi anne olamadım

Ama saçlarını daima uzattım

Taradım, ördüm, okşadım, sevdim

Ben seni çok sevdim Ceyda

Bir yulaf tarlasını kendine anne yapmayasın diye

Ben her acıya göğüs gerdim

Bir krematoryum vardı içimde

Gözyaşlarımı odunum yaptım

Anne diye sarıldıkça siz bana

Tuttum o ateşte size patates kızarttım

Ben yaşadığım her gün yandım Ceyda

Dokununca siz bana bir musikar gibi yeniden canlandım

Kulağınıza sevgi dolu şarkılar fısıldadım

Mutlu anneler gibi şişleri elime alıp örgüler örmeye başladım

Bir ters bir düz ilmekler attım, bir ters bir düz gitti hayat

Düşüp düşüp yeniden kalktım

Ben hiç çocuk olamadım Ceyda, ama

Büyüyünce ne olacaksın diyenleri

“Anne olacağım” diye cevapladım

Büyüdükçe siz günden güne

Ben hep bir çocuk olarak kursağımda kaldım

Yutkundum gitmedim

Kustum çıkmadım

Yumru gibi oturdum kendi boğazıma

Ses tellerimde taşıdım o çocuğu yıllarca

İşte bu yüzden çok kırılgandım

İnsan kendine batar mı Ceyda?

Ben kendime saplanan bir bıçaktım

İnsan kendini ölmeye adar mı?

Ben dünyaya ölmesi için gönderilmiş bir adaktım

Affet beni çocuğum, affet beni çocukluğum

Ben yaşamayı başaramadım

İçimdeki o krematoryumda sizi de kendimle yaktım

Şimdi size çok uzaklardan sesleniyorum;

Sarılın bana, sesinizle, kalbinizle sarılın

Canlandırın içimdeki o dev kuşu, o musikarı

Yaşamak istiyorum sizinle, susmasın hayat denen bu şarkı

Söz veriyorum yaşadıkça büyüyeceğim

Söz veriyorum, büyüyünce ben anne olacağım

                                                               24.07.2016