Tadı Kaçan Şiir

içinden kuşlar geçen bir şiir yazmak istedim
gökyüzünü taradı ucu kanlı namlular
çiçekler henüz dalında taptazeyken
tomurcuğa duran düşler kurmak istedim
hepsini kökünden söküp attılar

çocukluğumdan bahsetmek istedim
çiçekli entarisi ve yemenisinden annemin
yüzündeki morluk dışında başka renk bilmeyişinden
saklandı tüm sözcükler
tadı kaçtı şiirimin


ıslak bir mutfak bezi, kokuşmuş hayat
yatırdım onu arı düşlerime kırk yıl
kırkladım, kırk tas suyla
gene de paklanmadımm

bıraktım sonunda dünya meşgalesine kendimi

evi temizle yemek yap çocuklara bak
evi temizle, yemek yap, çocuklara bak
evi temizle, yemek yap çocuklara, bak!


yirmi dört parça huzur takımı olsa, elbette alacaktım
ben de, fiskos masasının üstüne mutluluğu koyacaktım
beş çaylarında kesme bardaklarda neşeyi şakırdatacaktım
başarabilseydim hayatla sevişmeyi
ıslak saçlarımı komşulara nispet yaparak savuracaktım



ütüleyecektim yüzümdeki her kırışığı
çizikler arasında sıkışıp kalmayacaktım


tüm bunları yazmasam şiirimin tadı kaçmayacak
size kuşlar ve çiçekler sunacaktım
kopmayacaktı size sözcüklerden attığım kement
bu şiir gibi yarım kalmayacaktım