Ceyda’ya
Ben bir zamanlar çocuk
olmadım Ceyda
Bebeklerim de olmadı
saçlarını tarayacak
Üstelik taranacak saçlarım
yoktu
Onlar da çocukluğum gibi darmadağın
ve kısacıktı
Öyle uygun görmüştü babam
Oğlan tıraşıyla dolaştım
yıllarca
Erkek Fatma derlerdi bu yüzden
Gülerek geçiştirirdim arkadaşlarımın
bu şakalarını
Ben gülerek geçiştirmeyi
her acıyı
İlk o yaşlarda öğrendim
Belki saçlarım uzun olsa bunca şey gelmezdi başıma
Annem, kızım diye kucağına
alır,
Saçlarımı tarar, okşar
severdi beni
Severdi, değil mi Ceyda
Uçsuz bucaksız yulaf
tarlalarına atmazdım o zaman kendimi
Anne diye sarılıp
ağlamazdım otlara, canım her yandığında
Mutsuzluğumu koynunda
büyütmez
Bu yaşta bile, anne
denilince
O yeşil saçlı üvey anne
gelmezdi aklıma
Ceyda’m sen benim
çocukluğum, yazgımın tesellisisin
Bebeklerinin saçlarını
tarayıp onlara ninniler söyledim seni uyuturken
İlk seninle gittim
lunaparka, doya doya ip atladım
Koştum sokaklarda deli gibi,
top oynadım
Sen büyürken ben
çocuklaştım
Bu yüzden iyi anne olamadım
Ama saçlarını daima uzattım
Taradım, ördüm, okşadım,
sevdim
Ben seni çok sevdim Ceyda
Bir yulaf tarlasını kendine
anne yapmayasın diye
Ben her acıya göğüs gerdim
Bir krematoryum vardı
içimde
Gözyaşlarımı odunum yaptım
Anne diye sarıldıkça siz
bana
Tuttum o ateşte size
patates kızarttım
Ben yaşadığım her gün
yandım Ceyda
Dokununca siz bana bir
musikar gibi yeniden canlandım
Kulağınıza sevgi dolu
şarkılar fısıldadım
Mutlu anneler gibi şişleri
elime alıp örgüler örmeye başladım
Bir ters bir düz ilmekler
attım, bir ters bir düz gitti hayat
Düşüp düşüp yeniden kalktım
Ben hiç çocuk olamadım Ceyda,
ama
Büyüyünce ne olacaksın
diyenleri
“Anne olacağım” diye
cevapladım
Büyüdükçe siz günden güne
Ben hep bir çocuk olarak
kursağımda kaldım
Yutkundum gitmedim
Kustum çıkmadım
Yumru gibi oturdum kendi
boğazıma
Ses tellerimde taşıdım o
çocuğu yıllarca
İşte bu yüzden çok kırılgandım
İnsan kendine batar mı
Ceyda?
Ben kendime saplanan bir bıçaktım
İnsan kendini ölmeye adar
mı?
Ben dünyaya ölmesi için
gönderilmiş bir adaktım
Affet beni çocuğum, affet
beni çocukluğum
Ben yaşamayı başaramadım
İçimdeki o krematoryumda
sizi de kendimle yaktım
Şimdi size çok uzaklardan
sesleniyorum;
Sarılın bana, sesinizle,
kalbinizle sarılın
Canlandırın içimdeki o dev
kuşu, o musikarı
Yaşamak istiyorum sizinle,
susmasın hayat denen bu şarkı
Söz veriyorum yaşadıkça
büyüyeceğim
Söz veriyorum, büyüyünce
ben anne olacağım
24.07.2016